pindos1

Ο καιρoς στο Βoϊο

 

Μετεωρολογικοι δεικτες

Δείκτης Πυρκαγιάς

Δείκτης Ομίχλης

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Το Γεφύρι της Χρυσαυγής

E-mail
Σκέψου πριν εκτυπώσεις...

05

 

Το Γεφύρι της Χρυσαυγής car 

 

Κάτω από τη Μόρφη ο Πραμόριτσα ενώνεται με το Παλιομάγερο, ένα ρέμα πλούσιο σε νερά που πηγάζει από τον Τάλιαρο και διέρχεται πολύ κοντά στη Χρυσαυγή. Σύμφωνα με την παράδοση, το μονότοξο γεφύρι που βρίσκεται εδώ κτίστηκε το έτος 1854 με τη χορηγία ενός ληστή, του Νικόλαου Ζάμπρου, από το Πολυνέρι Γρεβενών. Ο ληστής είχε τη φήμη του τρομερού και αδίστακτου και αποτελούσε μάστιγα για τα χωριά του Βοΐου και των Γρεβενών. Σε μια καταδίωξή του από τα τούρκικα αποσπάσματα δεν κατάφερε να περάσει το ρέμα, που εκείνη τη μέρα ήταν πλημμυρισμένο, και ζήτησε από τους Χρυσαυγιώτες να τον κρύψουν στα σπίτια τους. Όταν οι Τούρκοι ήρθαν στο χωριό, οι κάτοικοι αρνήθηκαν τα πάντα. Ως αντάλλαγμα ο ληστής υποσχέθηκε να χρηματοδοτήσει το χτίσιμο του γεφυριού και επιθεωρούσε πιθανό ο ίδιος το έργο κρυμμένος στον παρακείμενο νερόμυλο. Αρχιμάστοράς του θεωρείται ο Διλοφίτης Νικόλαος Αναγνώστης Τζιούφας, ο οποίος λέγεται ότι κατασκεύαζε ακόμα και τα εργαλεία του. Τα στηθαία φτιάχτηκαν από τους Χρυσαυγιώτες, Ευθύμιο Ζιούλα και Αθανάσιο Πούλιο αν και μια άλλη εκδοχή θέλει τους δύο τελευταίους αποκλειστικούς δημιουργούς ολόκληρης της κατασκευής.

Το γεφύρι είναι εντυπωσιακό λόγω του ύψους του, το οποίο φθάνει τα 9 μέτρα. Στηρίζεται και από τις δύο πλευρές σε βραχώδη πρανή εκεί όπου η κοίτη του Παλιομάγερου στενεύει αρκετά. Το μήκος του φθάνει τα 25 μέτρα, το πλάτος του τα 3 και το άνοιγμα του τόξου του τα 14,2 μέτρα. Το έτος 1984 έγινε επισκευή του γεφυριού.

Βρίσκεται σε απόσταση 10 λεπτών κατηφορικής διαδρομής από την πλατεία της Χρυσαυγής επάνω στο μονοπάτι που ένωνε το χωριό με τη Μόρφη και τον Πεντάλοφο. Το περιβάλλων τοπίο έχει διαμορφωθεί κατάλληλα και αποτελεί σήμερα χώρο αναψυχής. Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει παράλληλα και τον παλιό νερόμυλο, ο οποίος είναι πρόσφατα ανακαινισμένος. Πίσω από το νερόμυλο υπάρχει μεγάλη δέση, όπου δημιουργείται ένας εντυπωσιακός καταρράκτης.

Το χτίσιμο της δέσης γίνονταν σε βράχους και θεωρούνταν ένα από τα πιο δύσκολα έργα. Οι πέτρες τοποθετούνταν η μία κοντά στην άλλη χωρίς συνδετικό υλικό και έφραζαν την κοίτη του ποταμού. Όλο το φράγμα αγκιστρώνονταν σε πασσάλους από σκληρό ξύλο, οι οποίοι έμπαιναν σε τρύπες που ανοίγονταν στους βράχους σε βάθος περίπου ενός μέτρου και διάμετρο έως 20 εκατοστά. Με μία κλίση 45 περίπου μοιρών η δέση ανάγκαζε τα νερά του ποταμού να πάρουν μία ορισμένη κατεύθυνση, ώστε να φτάσει το νερό στο μύλο. Αυτά τα έργα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, σε πείσμα του χρόνου και της αγριότητας των ποταμών, διατηρούν μια αξιοθαύμαστη αντοχή και μια παραμυθένια γοητεία.

 

logo-icon xrimatodotisi periferia unikepe_logooikologiki