Η άγρια φύση μάς κρατάει στην Ελλάδα

Σκέψου πριν εκτυπώσεις...

Ένα ζευγάρι Αυστριακών δίνει μάχη εδώ και δέκα χρόνια για τη διάσωση της αρκούδας
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Φωτεινή Στεφανοπούλου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010
news12
Η Ελλάδα είναι παράδεισος για την άγρια φύση. Δυστυχώς, όμως, λίγοι συνειδητοποιούν ότι αυτό το πλεονέκτημα μπορούν να το εκμεταλλευτούν για την ανάπτυξη του τουρισμού. Ελπίζω τουλάχιστον να το καταλάβουν και να το αξιοποιήσουν προτού καταστρέψουν το φυσικό περιβάλλον».

Η αγάπη για την άγρια πανίδα και την περιπέτεια έφεραν τη Σούζαν Ρίγκλερ και τον σύζυγό της Άρμιν από την Αυστρία στην Ελλάδα. Κτηνίατρος η ίδια και βοηθός κτηνιάτρου- περιβαλλοντολόγος ο Άρμιν, ρίζωσαν τα τελευταία 10 χρόνια στη χώρα μας και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για τη διάσωση της καφέ αρκούδας και του λύκου αρχικά στον Αρκτούρο και τώρα στην οικολογική οργάνωση Καλλιστώ.

«Δουλεύαμε και οι δύο σε κέντρο για αδέσποτα στη Βιέννη. Όμως, θέλαμε να πάμε στο εξωτερικό, για να ασχοληθούμε με τα άγρια ζώα και να έρθουμε σε επαφή με τη φύση και το βουνό. Αρχικά, πήγαμε το 1998 στην Αγγλία, πρώτα στο Λονδίνο και στη συνέχεια στο Νόριτς, αλλά δεν αντέξαμε την πολλή βροχή. Έτσι, το καλοκαίρι του 2000 φορτώσαμε όλα τα πράγματά μας στο αμάξι και ήρθαμε στην Ελλάδα. Πήγαμε στη Λευκάδα, όπου είχαμε ένα γνωστό ζευγάρι. Παρασυρθήκαμε από το καλοκαίρι και τη θάλασσα, αφήνοντας κάποιους μήνες να περάσουν κάνοντας διάφορες δουλειές. Όταν μάθαμε ότι έψαχναν άτομα στον Αρκτούρο, κάναμε αίτηση και πιάσαμε δουλειά», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Ρίγκλερ.

Φυσικός πλούτος
Oι ορεινοί όγκοι της Πίνδου τούς κέρδισαν αμέσως, τόσο για την ομορφιά τους όσο και για την πλούσια πανίδα τους. «Στην Αυστρία τα έχουμε καταστρέψει όλα με τους δρόμους και τα χιονοδρομικά κέντρα. Τα βουνά έχουν μόνο ζώα που δεν φοβάται ο άνθρωπος- αγριογούρουνα, λαγούς και ζαρκάδια-, τα οποία τα φροντίζουμε για να έχουμε κυνήγι. Φίλοι μας που θέλουν να δουν άγρια ζώα, κυρίως αρκούδες, πηγαίνουν στην Αμερική ή τον Καναδά. Εδώ η φύση έχει ζωή. Η βιοποικιλότητα του Γράμμου, για παράδειγμα, είναι μοναδική και θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για τουρισμό, αρκεί να μην καταστραφεί από την άσφαλτο», επισημαίνει η Σούζαν.

Στον Αρκτούρο δούλεψαν μέχρι τον Φεβρουάριο του 2004, ενώ στο μεταξύ είχαν φέρει στον κόσμο και τον πρώτο τους γιο. Οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε η οργάνωση με την υλοποίηση των προγραμμάτων τούς ανάγκασαν να σταματήσουν και να επιστρέψουν στη χώρα τους. Μόνο για λίγο, όμως, αφού, μόλις έμαθαν ότι άνοιξαν θέσεις στην Καλλιστώ, επέστρεψαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Πλέον ζουν μαζί με τα δυο τους αγόρια στο Νεστόριο Καστοριάς και δεν σκέφτονται να γυρίσουν. «Στην Αυστρία λειτουργούμε προγραμματισμένα. Ό,τι μας πουν το κάνουμε αμέσως. Εδώ τα πράγματα είναι ακριβώς το αντίθετο. Η ζωή είναι λίγο χαοτική. Η μέρα ξεκινά ήρεμα και μετά τρέχω και δεν προλαβαίνω. Όμως αυτό είναι και καλό. Το σίγουρο είναι ότι πλέον έχουμε συνηθίσει και δεν μπορούμε να επιστρέψουμε», παρατηρεί.

«Είναι πολύ ευαίσθητα ζώα»

Η ΣΟΥΖΑΝ απολαμβάνει την επαφή με τα άγρια ζώα και κυρίως με τις αρκούδες: «Οι αρκούδες είναι πολύ ευαίσθητα ζώα και όχι άγρια, όπως φαίνονται. Μοιάζουν πολύ με τον άνθρωπο. Θέλουν μόνο την ησυχία τους και αντιδρούν μόνο όταν τις προκαλέσεις». Ωστόσο, την προβληματίζουν ιδιαίτερα τα κρούσματα τροχαίων και δολοφονιών που απειλούν το είδος με εξαφάνιση. «Πολλοί αγρότες φέρονται μ΄ αυτόν τον τρόπο γιατί οι αποζημιώσεις που παίρνουν σε περίπτωση καταστροφών από άγρια ζώα είναι πολύ μικρές. Όσο για τα τροχαία, τι περιμέναμε με την περίφραξη που έγινε; Μου φαίνεται ότι πρώτα θα πεθάνουν όλες οι αρκούδες και μετά θα αλλάξουν την περίφραξη, εκτός κι αν χάσει άνθρωπος τη ζωή του. Το βέβαιο είναι ότι πρέπει να αλλάξει ο νόμος» καταλήγει